Του Γιώργου Λακόπουλου
Είναι και οι δυο πρώην Πρωθυπουργοί που χειρίσθηκαν το Μακεδονικό- ο ένας είναι πρώην υπουργός Εξωτερικών. Είναι πρώην πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ. Κι όμως ο Κώστας Σημίτης και ο Γιώργος Παπανδρέου σιωπούν για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Μούγκα. Ούτε ναι, ούτε όχι.
Στην πραγματικότητα δεν μιλούν γιατί δεν θέλουν να πουν ναι. Η συμφωνία είναι αυτή που επιδίωξαν και οι ίδιοι -και ακόμη καλύτερη για τη χώρα- και δεν τα κατάφεραν επειδή το αρνήθηκαν οι Σκοπιανοί.
Με την υστερόβουλη σιωπή τους αρνούνται να τιμήσουν το ρόλο που τους είχε αναθέσει ο ελληνικός λαός. Βάζουν το κεφάλι στην άμμο και κρύβονται πίσω από το δάκτυλο τους. Είναι μια στάση ντροπής για πολιτικούς που τιμήθηκαν από τους πολίτες.
Αφήνουν από τη μία τον Σαμαρά τον Μητσοτάκη και τον Γεωργιάδη -συν τον Καμμένο φυσικά- να οργιάζουν και να καπηλεύονται τις ευαισθησία των πολιτών, υπέρ του εθνικισμού, της μισαλλοδοξίας και του αντιευρωπαϊσμού.
Ταυτόχρονα αφήνουν τον πολιτικό χώρο από τον οποίο προέρχονται -και ανήκουν ακόμη υποτίθεται- να διασύρεται από τις γελοίες τοποθετήσεις της Γεννηματά που προσπαθεί και σ’ αυτό να ευθυγραμμισθεί με τον Μητσοτάκη.
Αν η Γεννηματά με τη στάση της παραβιάζει τα ιερά και τα όσια της Δημοκρατικής Παράταξης, ο Σημίτης και ο Παπανδρέου παραβιάζουν τα ιερά και τα όσια της πολιτικής. Η σιωπή τους -σε μια συμφωνία για την οποία δεν διαφωνούν, ούτε θα μπορούσαν- περιέχει στοιχεία πολιτικής ανηθικότητας, μικροπρεπών υπολογισμών και προσωπικής δειλίας.
Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί που τάχα θα πήγαιναν μπροστά τη χώρα, δεν έχουν το θάρρος να πουν τη γνώμη τους σε ένα κρίσιμο εθνικό θέμα. Εξευτελίζουν τη διαδρομή και την ιστορία τους για να μην βρεθούν απέναντι στον Μητσοτάκη, τον Σαμαρά και τον Γεωργιάδη τους οποίους θα όφειλαν να καταγγείλουν από τη πρώτη στιγμή σ’ αυτό το θέμα.
Όσο μένουν κρυμμένοι στο καβούκι τους αναδεικνύεται το ότι ήταν κρίμα που το ΠΑΣΟΚ είχε τέτοιους αρχηγούς και η χώρα τέτοιους πρωθυπουργούς. Όταν ο δημόσιος διάλογος έχει ανάγκη τη γνώμη τους- λόγω του θεσμικού ρόλου που είχαν παλιότερα- κάνουν την πάπια. Για να μην αναγνωρίζουν μια επιτυχία του Τσίπρα και του Κοτζιά. Ωραίο πολιτικό μάθημα…
Η παρέμβαση Σταθόπουλου
Τον αυτοεξευτελισμό της σιωπής των δυο ανδρών ανέδειξε με τον τρόπο του κάποιος που κάθε αλλά παρ αντίπαλος τους είναι: ο πρώην πρύτανης και πρώην υπουργός Μιχάλης Σταθόπουλος.
Στον Νews 247 τάχθηκε υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών και ταυτόχρονα με έναν αριστοτεχνικό τρόπο ξεμπρόστιασε και τους πρώην πρωθυπουργούς και έστειλε στον καναβάτσο τον Μητσοτάκη.
Στη μνημειώδη συνέντευξή του Μιχ. Σταθόπουλος έβαλε μέσα σε λίγες φράσεις την ουσία και την εθνική αξία της συμφωνίας των Πρεσπών:
«Δεν τη στηρίζω απλώς. Θεωρώ ότι εφόσον κυρωθεί και από τις δύο βουλές θα είναι ένα ιστορικό γεγονός. Ηταν ένα θέμα που μας ταλάνιζε εδώ και δεκαετίες. Διατρέχαμε τον κίνδυνο να υποστούμε μία μεγάλη εθνική ζημιά. Θυμίζω ότι 140 κράτη της Υφηλίου είχαν αναγνωρίσει το γειτονικό μας κράτος ως Μακεδονία σκέτο. Αν δεν κάναμε τίποτα, θα κατοχυρωνόταν το όνομα Μακεδονία για τους βόρειους γείτονές μας…
Αυτό θα συνιστούσε τεράστια εθνική απώλεια. Θεωρώ ότι χρειαζόταν αυτή η συμφωνία….Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτικών ήταν σύμφωνη εδώ και πολλά χρόνια με τη σύνθετη ονομασία. Οι γείτονες προσχωρούν και αυτοί στη σύνθετη ονομασία. Αυτό δεν έλεγε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και η Ντόρα Μπακογιάννη».
Καθαρές κουβέντες από έναν προοδευτικό διανοούμενο και πανεπιστημιακό δάσκαλο, που δεν δίστασε να ρίξει το γάντι στον Κώστα Σημίτη, και τον Γιώργο Παπανδρέου και τη στάση τους για τη συμφωνία. «Γιατί δεν τους παίρνετε ένα τηλέφωνο να δώσουν μία συνέντευξη; Εγώ είμαι βέβαιος ότι ο Κώστας Σημίτης είναι υπέρ της συμφωνίας. Το ίδιο πιστεύω και για τον Γιώργο Παπανδρέου».
Πού θάρρος και πού αίσθηση ευθύνης, για να αντιδράσουν οι δυο κρυπτόμενοι πρώην. Όπως φυσικά δεν έχει το σθένςο να αντιδράσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τον οποίο ο Σταθόπουλος είπε καθαρά; «Ξέρει μέσα του ότι είναι σωστή αυτή η λύση. Είναι όμως η ωμή ομολογία όμως ότι το συμφέρον του κόμματος μπαίνει πιο πάνω από το εθνικό».
Ουσιαστικά τους καταγγέλλει- και τους τρεις. Πολύ σπάνια μια συνέντευξή ενός ανθρώπου που δεν είναι στο κέντρο της πολιτικής σκηνής είναι τόσο ευθύβολη, τόσο διδακτική και τόσο περιεκτική. Ταυτόχρονα όμως και τόσο αποκαλυπτική για την υποκρισία πολιτικών στους οποίους είχαμε εμπιστευτεί την τύχη της χώρας και αποδεικνύονται ακόμη και εκ των υστέρων κατώτεροι της εμπιστοσύνη των πολιτών. Είναι σκληρό, αλλά είναι αλήθεια…
